The Rape of Nanking meets YA fantasy. What?!

The story has some serious tonal issues, going from light YA fantasy to a brutal and visceral recounting of the Rape of Nanking. The narrator really doesn't help these tonal issues. It sounds like she's reading a story to children and it does NOT work. She's not a bad narrator, just not suitable for this book.
I can't say I'd recommend The Poppy War, regardless of narrator issues. The fantasy element is great. The goal of educating people on historical atrocities is commendable. But the combination feels forced and wrong.
Take out the nauseatingly detailed chapter on what happened in Nanking, and you have a much more balanced story. One that maybe I could recommend.

3 personnes ont trouvé cela utile

Something is Missing

The story began very well with much potential but the immaturity, selfishness and short-sightedness of the protagonist made the story at times rather weary. Her amazing memory and exposure to great teachers only shows that vast amount of knowledge and horrific life changing experience does not guarantee an ability to be far-sighted and wise. Towards the end, I was rooting for someone else.

I will have to hope that the second book will bring about a more mature and reflective heroine. Keeping fingers cross

3 personnes ont trouvé cela utile

Disappointed

I was really looking forward to this book but I was very disappointed. The main character is supposed to be very intelligent, some sort of prodigy who rises to greatness, but in reality she is very shallow, one note. She doesn't seem to learn, she doesn't seem to want to learn. Her character doesn't really develop. She has no moral code, she doesn't want to understand things, she thinks she can rely on her emotions without even examining *them* very closely, and does not need to learn about history or about the world or about government or about strategy or about deeper meaning of things, even though the people surrounding her do care about those things and want to teach her. They see something in her, but for the life of me I can't tell what.

Around the middle of the book it takes a sharp turn from YA fantasy to gory acts of war and genocide. Either is fine in a book, but there is no connection. It seems that this is supposed to explain Rin's rage issues, but she had those before. Rin reacts about the same to being in the midst of extreme crimes against humanity as she does to being ostracized at school. She does every single thing she judges others for, and without ever displaying their better aspects.

It's also okay for a protagonist to be an a$$hole, not all characters need to be likeable, but we are clearly meant to be on Rin's side, and I am just not. Will probably not continue to the next book in the series.

1 personne a trouvé cela utile

Decent fantasy

Sadly book hasn't stood to high expectations after reading reviews. Just another fantasy for teenagers.

1 personne a trouvé cela utile

Really Liked it!

Loved the world building, Enjoyed the Stakes - Timeline felt rushed but war will do that to anyone's timeline 😅... Will progress to Book 2 and 3!

CHAOS DOES NOT DISCRIMINATE

This was a focus read for me! Make no mistake this is dystopian in all sense of the word!

However, it is a glorious world building! I absolutely loved the book and the way it was set! One of my special interests are how writers choose to build a world and utilize "magic" and on that aspect It truly did not disappoint.

The narrator did a great job bringing it to life!

Though this isn't YA, the main characters are young and their *thoughts and behavior* reflect this. At times I wished they were less childish in angry emotions but then again they are just that! children, not allowed to be children!

There is a steady increase in dread and despair with hope only splattered like the glitter specs you keep finding even a year after you spilled some on your carpets!

they do as people do! their best! children in worship and command of God's who do not love them!

I love the characters! their reasoning and emotions, the way they interact with each other and the horrible world.

It is definitely worth a read! but I do recommend looking up TW's if you need to.

to the ignorant baboon who left a bad review

not sure why you would be surprised by the violence depicted in a novel that has the word war in its title. your ignorance on historical matters is staggering and proves that while you may be literate you can still be staggeringly dim

Brilliant

The story is wild, exhilarating and disturbing all at the same time!! Can't wait to get into Book 2

Debiut? Świetny! Ale...

Miałam "The Poppy War" Rebeki F. Kuang w audiotece od dawna, ale nie mogłam się za nią zabrać. Ale w końcu przyszedł czas na wiosenny challenge, czyli 42,2 km i miałam do wyboru albo słuchać o Aleksandrze Wielkim, albo o Pierwszej Wojnie Światowej, albo "Poppy War".
Suspensu nie ma, mój wybór już znacie.

Gdybym miała ocenić tę książkę, dałabym jej 8/10, z czego jeden dodatkowy punkt jest za to, jak została przeczytana.

No dobrze, to co to jest ta "The Poppy War"?

Powieść zaczęła się tak, że zastanawiałam się, czy nie jest przypadkiem w kolejnym "Harrym Potterem", tylko takim osadzonym w scenografiach stylizowanych na wczesny XX wiek w Chinach.
Nie zrozumcie mnie źle, Pottera bardzo lubię. Dzięki cyklowi Rowling udało mi się szybciej odkurzyć francuski (nie pytajcie) i sympatia do tych książek została mi do dzisiaj.
Ale wiecie, o co chodzi, kiedy przywołuję "Harrego"?

Rin, a właściwie Fang Runin, typowy underdog, dzieciak znikąd, trafia dzięki pracy i talentowi do najważniejszej w kraju szkoły oficerskiej. Trafia do zamkniętego środowiska, w którym właściwie tylko ona jest "nikim" i "z nikąd". Resztę, czyli jakieś 2/5 książki, możecie sobie dośpiewać. Praca, praca, praca, jeden przyjaciel, permanentne odrzucenie przez rówieśników i część nauczycieli, w końcu mentor, dzięki któremu coś jej się udaje. I to "coś" to Bog wow. Brzmi znajomo?
Bo jest znajome.

Ta część ma swoje plusy. Przewidywalność jest jednym z nich. Nie, nie ironizuję. Przewidywalność narracji i rozwoju wydarzeń pozwala skupić się na drugiej warstwie książki, tej, w której pojawiają się elementy kultury chińskiej, sztuki wojskowej, polityki oraz sprawa najważniejsza - czyli kwestie religijne związanych z szamanizmem. Warto się nad tymi częściami pochylić i wczytać/wsłuchać się w nie porządnie.

Wracając do książki.

Kiedy radośnie dajemy się ukołysać akcji i zastanawiamy się o czym, jasny gwint, będzie kolejne 12 godzin, wszystko się zmienia. Wybucha wojna i książka staje się jednocześnie ciekawsza i słabsza. To ostatnie wyjaśnię za chwilę.

Najpierw jednak słowo wyjaśnienia: "The Poppy War" nie jest książką YA.

Nie dałabym jej do ręki młodocianym i nieletnim. To brutalna książka, w której przemoc opisywana jest z pewną kliniczną zawziętością. Nie jest to zarzut. Lubię książki, w których brutalność języka i obrazów jest uzasadniona. Prawdę mówiąc, odłożyłabym "The Poppy War" po przebiegnięciu zakładanego wcześniej, wiosennego dystansu, ale coś kazało mi przesłuchać jeszcze godzinkę i bam! Zaczęło się! Brudna, paskudna, obrzydliwa wojna. Odrażająca w swojej potworności i w tym, co wyciąga z ludzi.
Taka jest druga część książki, ostatnie 3/5.

Chętnych do zapoznania się ze szczegółami akcji odsyłam do strony Autorki: tutaj books lub na strony serwisów o książkach.

"The Poppy War" Rebeki F. Kuang, to książka, która słusznie dostaje nagrody i słusznie została uznana za jeden z najlepszych debiutów 2018 roku. To bardzo, ale to bardzo ciekawa pozycja.

Czego w niej nie znajdziecie?

Cukierkowatości i rozwiniętych emocji

Innych niż wściekłość, gniew, złość, zawziętość, chęć zemsty, potrzeba władzy i pogoń za potęgą. Przesadzam, ale nie bardzo.
Runin o wszystko musi walczyć, za wszystko płaci ogromną cenę. Fizyczna i psychiczna presja jest ogromna. Czasem się łamie, zwykle wstaje i idzie dalej. Rebeka F. Kuang nie osładza i nie upiększa także obrazów uzależnienia od opium i innych substancji. Nie idealizuje przyjaźni i emocji w ogóle. W pewnym momencie zastanawiałam się nawet, skąd Rebeka Kuang wytrzasnęła lojalność? Skąd? Gdzie się urodziła i skąd się wzięła?
Nic, tylko bogowie ją zesłali.
Tak, TO była ironia.


Dających się lubić bohaterów

Niestety, jeśli szukacie kogoś, kogo można lubić i za kogo można trzymać kciuki, to nie tu, nie w "The Poppy War" Rebeki F. Kuang. Początkowo myślałam, że to dlatego, że bohaterka jest nastolatką, a ja nią dawno być przestałam, ale z każdą kolejną godziną przekonywałam się, że nie miałam racji, że i ona, i reszta postaci są tak skonstruowane, że ich po prostu nie mogę polubić.
Przez to akcja stawała się coraz bardziej… opresyjna. Jakby książka wciskała mnie w glebę, głębiej i głębiej.

Taki zabieg ma swoje plusy, bo w końcu w obliczu wojny, rzezi i ludobójstwa trudno kogoś lubić, prawda? Zwłaszcza kogoś, kto walczy i zabija. Wojna zmienia. Jeśli jesteś upartą, zapalczywą osobą, która słucha, ale nie słyszy, która chce pokazać, że jest kimś i zemścić się na całym świecie, to co z ciebie zrobi wojna?
No właśnie.
Runin, główna bohaterka "The Poppy war", w kategorii "dająca się lubić" nie wypada ani lepiej, ani gorzej od pozostałych postaci zaludniających świat stworzony przez Rebekę F. Kuang
Gdybym miała stawiać czoła trudnym sytuacjom w życiu ze stworzonymi przez nią postaciami, wolałabym, jasny gwint, fajeczkę.

Innowacyjności w potraktowaniu warstwy "historycznej"

Rebeka F. Kuang po prostu przeniosła do książki to, co zdarzyło się w Azji w czasie wojny chińsko-japońskiej. Wszystkie te rzezie, gwałty i potworności. Przeniosła także język, jakim Chińczycy opisywali Japończyków. Miałam wrażenie, jakby autorka władała w książkę całą swoją wiedzę historyczną, jaką nabyła w szkole, plus określenia, które zdobywaniu tejże wiedzy towarzyszyły. Rasa, która w "The Poppy War" jest odpowiednikiem Japończyków to potwory, po prostu i zwyczajnie potworzy i tak jest opisywana. Nie ma nic, co by ten obraz rozbijało. Są jak orkowie. Tępi mordercy, wielbiący przemoc i zadawanie bólu. Powiedzmy to sobie jasno - tak właśnie Mugen przestawiła Autorka. Owszem, pod koniec pojawia się nieśmiała sugestia, że nie wszyscy byli źli, ale jednak… niebywale mnie to drażniło.
Nie, nie bronię gwałtów i rzezi, ani osób, które je popełniają. Nie szukam usprawiedliwienia dla zbrodni wojennych. Po prostu uwiera mnie taka bezrefleksyjna transkrypcja historii.

Magii w rozumieniu "machnę różdżką i wypowiem zaklęcie"

Tego nie ma. Magia jest, ale potężniejsza i bardziej niebezpieczna niż to, na co bohaterka i czytelnicy/słuchacze są przygotowani. Magia jest bowiem potężna, przenika wszystko, daje wiele, ale pożera i pochłania wszystko. A bogowie, których rodacy Runin relegowali z ich codzienności, okazują się… nieludzcy w pełnym tego słowa znaczeniu. Nie "nieludzcy" w znaczeniu "potworni", choć to także, ale po prostu… ich motywacje są niemożliwe do zrozumienia, ich pomoc bywa gorsza niż ich obojętność, a ich zaangażowanie kończy się katastrofalnie.

Polecam "The Poppy War" Rebeki F. Kuang? Tak, polecam. Jeśli macie ochotę na coś, co jest świetnie napisaną gorzką pigułką - zachęcam. Słuchało mi się tej książki doskonale, co nie znaczy, że przyjemnie.

Na pytanie, czy sięgnę po kolejne części, odpowiadam: nie wiem. Nie jestem pewna. Lubię lubić bohaterów książek, które czytam.

www.veryurbanfantasy.pl

Mixed feelings about this one.

It has potential but I really hope book 2 is DIFFERENT.

I like grim-dark but this book is almost only pain and misery from beginning to end. Do we really have to spend so long time explaining how baby's are killed and pregnant women are raped and then killed... It is so much intense violence and feeling of hopelessness on and on, that you become numb to it. The story is ok, but way to often I was wishing the story would just move on, instead of spending all this time describing how corpses is arranged.

the story is ok, the characters are ok and the plot is good, but it's hidden under mountains of monotone descriptions of misery.

Ps. the reader is excellent during the entire story.