Résultats de "Cees Koring" dans Toutes les catégories

Martin C. (1962) wordt beschouwd als een van de gevaarlijkste misdadigers van Nederland. Begin jaren ’90 maakt hij als serieverkrachter Amsterdam onveilig. Twee maanden na het uitzitten van een lange celstraf ontvoert en doodt Martin C. de 13-jarige scholiere Sybine Jansons. Door zijn sluwheid en fouten bij het onderzoek blijft C. nog maanden op vrije voeten en verkracht hij opnieuw enkele vrouwen. Voor de doodslag op Sybine en twee verkrachtingen kreeg de Amsterdammer zeventien-en-een-half jaar cel en tbs met dwangverpleging.

‘Als de kofferbak opengaat zie ik een massa vlees op bebloed plastic. Deze wrakkige auto is een rijdend graf voor kilo’s dood vee. Bovenop ligt een afgehakte runderkop. Mannen sleuren en vechten met hompen vlees. Het stinkt. De aanblik van deze markt in Oost Siberië bevestigt mijn voornemen: nu, maar ook straks, in Mongolië, gaat mijn spijsverteringssysteem voor lokaal voedsel op slot. Voor mij geen ingewanden van schapen of ranzig rundvlees. Ik ben heel blij met mijn voorraadje eten uit een westerse supermarkt.’

Wie weet waar en waarom de boer Keesje Schreurs uit Zeeland in een beerput verdween? En welke gruwelijke geheimen behielden een villa in Baarn en een huis aan de Kramatweg in Amsterdam? Cees Koring beschrijft en bezocht locaties waar mensen stierven en lang vergeten zijn. Over een moordenaar die sliep met zijn slachtoffers, de reacties op de eerste dood door racistisch geweld in Amsterdam en een bewaker van de Bijlmerbajes die werd ontmaskerd als coole dodenslager. Cees Koring werkte bijna veertig jaar bij De Telegraaf, waarvan de helft als misdaadverslaggever.

Verslaggever Cees Koring verzamelde inspirerende verhalen in ziekenhuizen, op markten, in de tram, op straat en in cafés. Over zwakheden, gemiste kansen, mooie en slechte ervaringen, jeugdherinneringen en vergeefse pogingen om aan de ouderdom te ontsnappen. Sommige verhalen zijn humoristisch, anderen vol drama, ontroerend of verrassend. Mieppie werd helemaal kaal, maar we bleven naar de tuin gaan. Dat was haar vluchtoord. Effe weg van die witjassen. Als ze daar zat, voor ons huissie, was Miep toch gelukkig. Op een avond regende het een beetje.

‘Het was een bekend geintje in misdaadkringen. Wie wat betekende in de Nederlandse onderwereld liep met het telefoonnummer van advocaat Piet Doedens op zak. Het nummer was makkelijk te onthouden. Twee keer 310. In het Wetboek van Strafrecht staat artikel 310 voor diefstal. Twee keer diefstal dus.’ Je hebt advocaten, topadvocaten en je hebt Piet Doedens. Mr. Piet Herman Doedens (Utrecht 1942), strafpleiter met gedwongen rust als gevolg van een hersenbloeding, was volgens veel van zijn confrères in zijn hoogtijdagen de beste in zijn vak..