Couverture de HISTORIA KIELECKICH ULIC

HISTORIA KIELECKICH ULIC

HISTORIA KIELECKICH ULIC

De : Radio Kielce
Écouter gratuitement

3 mois pour 0,99 €/mois Offre valable jusqu'au 12 décembre 2025. 3 mois pour 0,99 €/mois, puis 9,95 €/mois. Offre soumise à conditions.J'en profite

À propos de ce contenu audio

 Które ulice w Kielcach są najstarsze? Skąd wzięły się ich nazwy? Co przed laty się przy nich znajdowało, a czego obecnie już nie zobaczymy? Kiedy ulice zostały zabrukowane, a kiedy pojawił się na nich asfalt? W którym roku na ulicach Kielc zamontowano pierwsze latarnie? Odpowiedzi nie tylko na te pytania znajdą Państwo w filmowym cyklu „Historia kieleckich ulic”. O tym, jak zmieniały się kieleckie ulice specjalnie dla Radia Kielce opowiada Krzysztof Myśliński - Świętokrzyski Wojewódzki Konserwator Zabytków, historyk sztuki i muzealnik. Na filmową opowieść będącą podróżą w czasie, wzbogaconą archiwalnymi i aktualnymi fotografiami, zapraszamy w piątki po godz. 14 na https://radiokielce.pl/historia-kieleckich-ulic/ oraz na profil Radia Kielce na portalu YouTube: https://www.youtube.com/playlist?list=PLBnKgQ7-yqU4coviOtCk24YYikQ_aAdidRadio Kielce Sciences sociales Écritures et commentaires de voyage
Les membres Amazon Prime bénéficient automatiquement de 2 livres audio offerts chez Audible.

Vous êtes membre Amazon Prime ?

Bénéficiez automatiquement de 2 livres audio offerts.
Bonne écoute !
    Épisodes
    • Historia kieleckich ulic. Paderewskiego

      Historia kieleckich ulic. Paderewskiego
      Nov 14 2025
      Przy tej ulicy znajdował się pierwszy dworzec autobusowy w Kielcach. Miał być także kościół, ale ostatecznie nie został wybudowany. Przez wiele lat była to ważna miejska arteria, przy której powstały luksusowe kamienice. Historia ulicy Ignacego Paderewskiego, która nosiła także nazwy Ferdinanda Focha i Mariana Buczka, sięga okresu międzywojennego. Obecna ulica Ignacego Paderewskiego została wytyczona na początku minionego wieku. Pod koniec lat 20-tych i w kolejnej dekadzie ubiegłego stulecia zaczęto przy niej budować, bardzo duże jak na kieleckie warunki, luksusowe kamienice czynszowe. Wówczas ulica zaczęła nabierać wielkomiejskiego charakteru, szczególnie po stronie obecnego parku miejskiego. - Ulica Paderewskiego zyskała na znaczeniu po rozparcelowaniu działek przy kieleckim dworcu kolejowym. Najpierw zabudowała się jej część w okolicach skrzyżowania z ulicą Sienkiewicza. Przy ulicy Paderewskiego, w okolicach ulicy Panoramicznej, przez lata było jednak zupełnie pusto. I dlatego pierwotnie, w latach trzydziestych minionego stulecia, w tym miejscu znajdował się pierwszy dworzec autobusowy w Kielcach - mówi Krzysztof Myśliński, Świętokrzyski Wojewódzki Konserwator Zabytków. Między ulicami Sienkiewicza i Żytnią zabudowa pojawiła się nieco później. - Był nawet pomysł, aby fundowany na początku XX wieku nowy kościół w Kielcach powstał przy ulicy Paderewskiego. Tak się nie stało, ostatecznie wybudowano kościół Świętego Krzyża przy ulicy 1 Maja - dodaje Krzysztof Myśliński. Ulica Paderewskiego szybko okazała się zbyt wąska jak na potrzeby rozrastających się Kielc. Kiedy została zabudowana i otrzymała utwardzoną nawierzchnię zaczęła być ważną arterią miejską. - Wyprowadzała ruch od strony ulic Łódzkiej i Czarnowskiej w stronę Buska-Zdroju i Krakowa. Nie trzeba było już jeździć ulicami Dużą i Małą. Tranzyt zaczął korzystać z ulicy Paderewskiego jadąc do ulicy Chęcińskiej, dawniej wylotowej z miasta w stronę Krakowa - opowiada Krzysztof Myśliński. Przy ulicy Paderewskiego znajdowały się siedziby wielu instytucji. W II Rzeczypospolitej Polskiej Policji Państwowej, w czasie niemieckiej okupacji Gestapo, po drugiej wojnie światowej Urzędu Bezpieczeństwa i NKWD, a następnie Ludowego Wojska Polskiego oraz Milicji Obywatelskiej. W czasie niemieckiej okupacji ulica Paderewskiego była okryta złą sławą. Stanowiła zamknięty teren dostępny wyłącznie dla Niemców. A na rogu ulic Paderewskiego i Solnej, w kamienicach oznaczonych numerami 10 i 12, znajdowało się więzienie. W czasach PRL ulica ponownie zmieniła nazwę – jej patronem został Marian Buczek. Ulica Paderewskiego, jedna z głównych w ścisłym śródmieściu Kielc, powróciła na mapę miasta w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Obecnie łączy ronda Jerzego Giedroycia i Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Jesienią 2025 roku zakończyła się jej gruntowna modernizacja.
      Afficher plus Afficher moins
      5 min
    • Historia kieleckich ulic. Zagnańska

      Historia kieleckich ulic. Zagnańska
      Nov 7 2025
      Zagnańska, Starozagnańska i Feliksa Dzierżyńskiego. Takie nazwy nosiła ulica, która od ponad stulecia łączy Kielce z Zagnańskiem. Krzysztof Myśliński, Świętokrzyski Wojewódzki Konserwator Zabytków mówi, że historia ulicy Zagnańskiej związana jest z przemysłem. - Po zachodniej stronie ulicy Zagnańskiej znajdowały się liczne zakłady. Niektóre z nich wybudowano jeszcze na początku XX wieku. Największa była Huta „Ludwików”, która następnie funkcjonowała pod nazwami Kieleckie Zakłady Wyrobów Metalowych, Fabryka Nadwozi Samochodowych „Polmo-SHL” oraz Fabryka Samochodów Specjalizowanych „Polmo SHL”. Przy ulicy Zagnańskiej mieścił się także duży tartak, do którego dojeżdżała kolejka wąskotorowa. A po drugiej wojnie światowej wybudowano między innymi fabrykę nawozów sztucznych, zakłady drobiarskie i mięsne, chłodnię, Centrostal oraz Ośrodek Sportu i Wypoczynku „Tęcza” oraz areszt śledczy – opowiada Krzysztof Myśliński. Po wschodniej stronie ulicy Zagnańskiej, od ulicy 1 Maja do ulicy Łódzkiej, dominowała natomiast zabudowa mieszkaniowa. Przez dziesięciolecia w większości były to niewielkie domy, głównie drewniane. - Ulica Zagnańska pierwotnie zaczynała się koło kościoła Świętego Krzyża, na skrzyżowaniu z ulicą 1 Maja pełniącą wówczas rolę szosy w kierunku Końskich, Piotrkowa Trybunalskiego i Żarnowa. W okresie międzywojennym wytyczono obecną ulicę Okrzei, którą pierwotnie nazywano Nowozagnańską. Wówczas Zagnańską przemianowano na Starozagnańską. W 1950 roku ulica Zagnańska otrzymała natomiast nazwę Feliksa Dzierżyńskiego. Do obecnej nazwy powrócono po 40 latach – dodaje Krzysztof Myśliński. Ulica Zagnańska nie była istotną arterią komunikacyjną w Kielcach. Zapewniała dojazd do zakładów i fabryk oraz wyjazd w kierunku Zagnańska. Wzrost liczby pojazdów sprawił jednak, że konieczna była jej rozbudowa. Na przełomie pierwszej i drugiej dekady obecnego stulecia zmodernizowana została ulica 1 Maja oraz wybudowano dwujezdniową ulicę Przemysława Gosiewskiego. Wówczas rozbudowano także ulicę Zagnańską, która na odcinku od 1 Maja do Jesionowej stała się dwujezdniowa. W połowie 2019 roku rozpoczęła się natomiast trwająca dwa lata rozbudowa jej kolejnego odcinka - od Jesionowej do ulicy Witosa. W kolejnych latach wyremontowano natomiast pozostałą część ulicy Zagnańskiej, która jest jedną z najdłuższych w Kielcach, bo ma ponad 4 km.
      Afficher plus Afficher moins
      4 min
    • Historia kieleckich ulic. Warszawska

      Historia kieleckich ulic. Warszawska
      Oct 31 2025
      Ulica Warszawska to jedna z najdłuższych ulic w Kielcach. Łączy ścisłe centrum miasta z osiedlami znajdującymi się na północy stolicy województwa świętokrzyskiego. Wytyczona w 1837 roku ulica Warszawska wielokrotnie zmieniała nazwy: Dąbrowska, Szydłowiecka, Nowowarszawska, Rewolucji Październikowej. - Nazwa „Warszawska” mniej więcej półtora wieku temu była przypisana obecnej ulicy Piotrkowskiej. Z Kielc w kierunku Warszawy i Piotrkowa Trybunalskiego wyjeżdżało się wówczas właśnie ulicą Piotrkowską. I stąd ta nazwa. Współcześnie znana nam ulica Warszawska była natomiast tzw. zatylną ulicą, o charakterze gospodarczym. Służyła głównie jako tylny dojazd do domów przy ulicy Bodzentyńskiej i przy Rynku. W połowie XIX wieku urządzono plac Świętej Tekli, który wówczas pełnił funkcję rynku, na którym sprzedawano nabiał. Wówczas ulicę nazwano Nowowarszawską, a ulicę Piotrkowską przemianowano na Starowarszawską - opowiada Krzysztof Myśliński, Świętokrzyski Wojewódzki Konserwator Zabytków Ulicę od 1935 roku noszącą nazwę Warszawska Niemcy w czasie drugiej wojny światowej podzielili na dwie: Radomską i Szczęśliwą. Po wojnie na krótko wrócono natomiast do nazwy Warszawska. Od 1948 roku funkcjonowała z kolei jako Daszyńskiego. W latach 50-tych minionego wieku nazwano ją Rewolucji Październikowej. - W czasach, gdy ulica Warszawska nosiła nazwę Rewolucji Październikowej, nie było przy niej zwartej zabudowy. Przed wojną zabudowania były tylko do ulicy Pocieszka - mówi Krzysztof Myśliński. I dodaje, że na ulicy Warszawskiej była rogatka. - Był to punkt poboru myta, ceł i szlaban zamykający dojazd do miasta po zmroku. Znajdował się mniej więcej na obecnym skrzyżowaniu ulic Warszawskiej i Pocieszka. Stąd zresztą nazwa tej drugiej ulicy, przy której mieściła się karczma zwana właśnie Pocieszką. To sytuacja podobna, jaką znamy w przypadku Krakowskiej Rogatki, ale w przypadku ulicy Warszawskiej nazwa Rogatka Warszawska jakoś się nie ostała. Pierwotnie przy ulicy Warszawskiej były domy i warsztaty. Następnie kamienice i bloki, a także synagoga, późniejszy budynek archiwum państwowego. Intensywnie ulica zmieniła się wówczas, gdy nosiła nazwę Rewolucji Październikowej. W latach 60-tych i 70-tych minionego wieku znacząco wzrósł bowiem ruch kołowy, co miało związek z budową osiedli Sady, Szydłówek i Uroczysko oraz Politechniki Świętokrzyskiej. Obecnie ulica Warszawska zaczyna się na Rynku i przebiega aż do Dąbrowy. Na krótkim odcinku, od Rynku do alei IX Wieków Kielc, jest jednokierunkowa. Tą część przebudowano w drugiej dekadzie XXI wieku w ramach rewitalizacji śródmieścia Kielc. W większości ulica Warszawska jest jednak ważną miejską arterią – trasą dwujezdniową, dwupasmową.
      Afficher plus Afficher moins
      5 min
    Aucun commentaire pour le moment